Płaskostopie
Wiele dzieci ma fizjologiczne płaskostopie, które jest prawie całkowicie bezobjawowe a stopy zachowują prawidłową ruchomość (elastyczność).
Gdy płaskostopie staje się bolesne i / lub sztywne, często dochodzi do zaangażowania lekarza ortopedy by pomóc pacjentowi.
Aby dokonać oceny pacjenta należy przeprowadzić pełną diagnostykę: wywiad, badanie fizykalne i badania obrazowe.
Niestety postępowanie nieoperacyjne, w tym leki, fizykoterapia i ortezy czy wkładki, nie są w pełni skuteczne w radzeniu sobie z objawami bólowymi i deformacjami stóp, jakie występują w pełnoobjawowym zespole płaskostopia. Nie istnieje wiele dowodów na to, że są.
Sposoby operacyjne obejmują osteotomie, artroerezy i artrodezy, – różne procedury mają inne zakresy skuteczności, długoterminowe wyniki czy powikłania.
Większość procedur operacyjnych ma satysfakcjonujące profile wyników – łagodzą objawy bólowe pacjentów i korygują powiązane z nimi deformacje.
Bardzo ważne jest, aby rozumieć normalną zmienność budowy i funkcji stóp występującą w wieku dziecięcym.
Niemowlęta rodzą się zwykle z płaskostopiem, a łuk podłużny tworzy się w ciągu pierwszej dekady życia.
Wśród dzieci w wieku od 3 do 6 lat 44% ma płaskostopie ze średnią 5,5 ° koślawości tyłostopia.
W wieku od 3 do 6 lat rozpowszechnienie płaskostopia spada z 54% do 24% w miarę dojrzewania łuku.
Łuki chłopców dojrzewają w sposób opóźniony w stosunku do dziewcząt, około 1 rok później.
Płaskie stopy mają tendencję do utrzymywania się wśród dzieci z nadwagą i otyłością.
Płaskostopie zostało zdefiniowane jako złożona, zmienna deformacja, która obejmuje nadmierne zgięcie podeszwowe kości skokowej, nadmierną pronację w stawie podskokowym podczas obciążania ciężarem ciała oraz połączenie koślawości, rotacji zewnętrznej i zgięcia grzbietowego kości piętowej względem głowy kości skokowej.
Kość łódkowata również zostaje odwiedziona i zgięta grzbietowo w stosunku do głowy kości skokowej, wciągając całe śródstopie i przodostopie do odwiedzenia i supinacji w odniesieniu do tyłostopia.
Te zniekształcenia skracają kolumnę boczną stopy, jak po raz pierwszy opisał Evans w 1975 r., jakkolwiek nie jest jasne, czy jest to prawdziwa rozbieżność długości, czy też różnica funkcjonalna spowodowana wadliwym połączeniem stawu skokowego.
Ponadto przy płaskostopiu może rozwinąć się przykurcz ścięgna Achillesa, skurczenie stawu skokowego i naprężenia prowadzące przez staw piętowy podczas fazy chodu przez znajdujące się pod spodem tkanki miękkie.
Rodzaje płaskostopia u dzieci i młodzieży obejmują:
- Elastyczne (miękkie) płaskie stopy
- Elastyczna (miękka) stopa ze wzmożonym napięciem ścięgna Achillesa
- Sztywna (twarda)stopa:
○ Koalicja (wrodzony zrost kości stopy – skokowo-piętowa, piętowo-łódkowa)
○ Wrodzone pionowe ustawienie kości skokowej
○ Przywiedzenie przodostopia (metatarsus adductus)
○ Stopa neurogenna (np. Przepuklina oponowo-rdzeniowa, porażenie mózgowe, choroba Heinego-Medina)
